Геродот гр Ἡρόδοτος ежелгі дәуірдегі грек тарихшысы тарих атасы деп танылған әйгілі Тарих кітабының авторы жиһанкез Ол ш

Геродот (гр. Ἡρόδοτος)– ежелгі дәуірдегі грек тарихшысы, «тарих атасы» деп танылған, әйгілі "Тарих" кітабының авторы, жиһанкез. Ол шамамен б.з.д. 484 – 425 жылдары өмір сүрген. Геродот Кіші Азиядағы Галикарнас қаласында дүниеге келіп, жас кезінде әміршілерге қарсы топта болғаны үшін елінен қуылған. Біраз уақыт Самос аралында өмір сүріп, үлкен аймақтарды аралаған, тіпті, Қара теңізге дейін жеткен деген мәлімет бар.

Геродот
Геродот бюсті
Дүниеге келгені:	б.з.б. 484 жыл Галикарнас, , Кіші Азия, Бірінші Парсы империясы
Қайтыс болғаны:	б.з.б. 425 жыл , Калабрия немесе , Македония
Мансабы:	Тарихшы

Геродот б.з.б. 5 ғасырда парсы бақылауындағы Галикарнас (қазіргі Бодрум, Түркия) шыққан грек тарихшысы және географы, кейіннен қазіргі Калабрия, Италиядағы қаласының азаматы болды. Ол "Тарих" атты еңбегін жазды, онда Грек-парсы соғыстары туралы егжей-тегжейлі баяндама жасалып, тарихи оқиғаларға ғылыми әдісті қолданған алғашқы жазушы болды. Оны ежелгі Рим шешені Цицерон "" деп атаған, ал басқалар оны "Өтіріктің атасы" деп сипаттаған.

Геродот көрген, естіген, оқыған материалдарын жинақтап, артына «Тарих» атты үлкен еңбек қалдырды. Кейіннен александриялық ғалымдар оның еңбегін тоғыз музаға сәйкестендіріп, тоғыз кітапқа бөлген. Геродот алғашқы төрт кітабында Лидия, Мидия мемлекеттері, Ахемен әулеті жөнінде жазып, олардың Мысырға, Вавилонға, сақтарға қарсы жорықтарына тоқталады. Қалған бес кітабы грек-парсы соғысына (біздің заманымыздан бұрынғы 500 – 449) арналған. Онда халықтардың тарихымен қатар этнографиясы, діні, әдебиеті, мемлекеттердің ішкі-сыртқы саясаты, экономикасы берілген. Шығарманың төртінші кітабында парсы патшасы Дарий Гистасптың сақтарға қарсы жорығы баяндалған. Онда сақтар елі жөнінде аса құнды мәліметтер ұшырасады. Қолжазбаларының ішінде бізге жеткен Флоренция нұсқасы ағылшын, орыс, т.б. тілдерге аударылған. Геродот сақтарды азиялық скифтер деп атаған.

Өмірі

Қазіргі заманғы ғалымдар, әдетте, Геродоттың өмірі туралы сенімді ақпарат алу үшін оның өз еңбектеріне жүгінеді, оны 11 ғасырда жазылған "" атты византиялық энциклопедия сияқты ежелгі, бірақ кейінгі дәуірге тиесілі дереккөздермен толықтырады. Алайда, бұл үлкен қиындық тудырады:

Деректер өте аз – олар өте кеш және әлсіз беделге сүйенеді; олар соншалықты сенімсіз немесе қайшылықты, сондықтан олардан өмірбаян жасау карталар үйін салумен тең, оны сынның алғашқы лебі-ақ құлатып жібереді. Дегенмен, белгілі бір тұстарды шамамен анықтауға болады...

Балалық шағы

Геродот өз еңбегінің басында айтқанындай, Анатолиядағы Галикарнас қаласының тумасы болған, және ол шамамен б.з.д. 485 жылы сол жерде дүниеге келген деп жалпы қабылданады. энциклопедиясында оның отбасы ықпалды болғаны, оның Ликсес пен Дрионың ұлы, Теодордың ағасы, сондай-ақ сол дәуірдің эпикалық ақыны туыстық қатынаста болғаны айтылады.

Геродот өзінің "Тарих" атты еңбегін жазған, бірақ өзі Дорий қонысында дүниеге келген. энциклопедиясына сәйкес, Геродот иониялық диалекті бала кезінде, отбасымен бірге Галикарнас тираны және Артемисияның немересі Лигдамис жүргізген қысымнан қашып, Самос аралына көшкен кезде үйренген. Геродотқа туыс болған эпикалық ақын сол кезеңде сәтсіз көтеріліске қатысқан деп айтылады.

энциклопедиясында Геродоттың кейін туған жеріне қайтып оралып, тиранияны құлатқан көтерілісті басқарғаны айтылады. Алайда, Геродот өмір сүрген кезеңге жататын Галикарнаста табылған жазбаларға сәйкес, кейбір ресми құжаттарда иониялық диалект қолданылғаны анықталды. Сондықтан, оның бұл диалекті басқа жерде үйренгенін болжаудың (Суда ұсынғандай) қажеті жоқ екені белгілі болды. Суда Геродотты туған жерінің батыр-азаткері ретінде сипаттаған жалғыз дереккөз болып табылады, бұл романтикалық баяндаудың шынайылығына күмән тудырады.

Басты еңбегі

„Ерекше көлемі мен орасан зор әсері бар“ еңбек ретінде Геродоттың "Тарихы" қазіргі зерттеулерде жоғары бағаланады. Ежелгі заманның басқа ешбір авторы Геродот сияқты өз аудиториясына әлемнің алуан түрлілігін — әртүрлі халықтарды, олардың өмір сүрген ортасын, әдет-ғұрыптары мен мәдени жетістіктерін — оның өзі көргендей түсіндіруге тырыспаған. Вольфганг Вилл Геродоттың шығармасын қосполярлы Шығыс-Батыс қақтығысы аяқталғаннан кейін жаңа өзектілігі бар деп есептейді. Бұрын монолиттік блоктар болып көрінген нәрсенің ар жағынан енді ежелгі әлемде Геродот сипаттағандай, этностардың араласуы мен олардың қарама-қайшы тәртіптеріне көзқарас ашылды. Геродоттың "Тарихы" қазіргі әлеммен басқа қырынан да байланыс орната алады, себебі Геродотта, мысалы, Фукидидке қарағанда, оқиғалардың орталығында әйелдер жиі орын алады.

Бастапқыда Геродот аудиторияға мазмұны жағынан аяқталған жеке бөлімдерді (lógoi деп аталады) баяндап берген болуы мүмкін. Тарихтың қашан жарияланғаны туралы зерттеушілер арасында пікірталас бар және оған нақты жауап беру қиын. Б.з.д. 430 жылғы оқиғаларға қатысты сенімді мазмұндық сілтемелер бар, сондай-ақ б.з.д. 427 жылғы оқиғаларға жанама нұсқаулар болуы мүмкін. Алайда, басқа мәлімдемелер б.з.д. 424 жылғы оқиғаларға қатысты ма, бұл анықталмаған. Шығарманың тоғыз кітапқа бөлінуі Геродоттан шықпаған; бұл мазмұндық тұрғыда онша қисынды емес және оны тоғыз музаға сәйкестендірумен байланыстыруы, бәлкім, бастапқыда Александрияда авторды құрметтеу белгісі ретінде жасалған болуы ықтимал.

"Тарихтың" басты өзегі — Геродоттың өзі еңбегінің басында айтқанындай, Грек-парсы соғыстарының негізгі түйіні:

"Галикарнас қаласынан шыққан Геродот бұл зерттеулерін (грекше Historie) жариялайды, осылайша адамзаттың істері ұрпақтар есінде қалу және гректер мен варварлардың ұлы әрі ғажайып ерліктері ұмытылмас үшін. Ең бастысы, олардың бір-біріне қарсы соғысу себебін анықтау керек."

Геродот өмір сүрген дәуірге дейін де авторлары «логографтар» деп аталған тарихи шығармалардың болғанына қарамастан ежелгілер «тарих атасы» деп атаған Геродот б.з.б. 484 жылы Кіші Азияның оңтүстігіндегі гректер колониясында орналасқан Кариямен шекаралас жатқан Галикарнас қаласында дәулетті ақсүйектер отбасында дүниеге келді. Барлық кішіазиялық гректер парсы билігінен босап шыққанда, Галикарнас тұрғындары да жат жерлік билеушілерден құтылғысы келеді. Бірақ, олардың көтерілісі жеңіліс табады да, қайтадан басып-жаншу кезінде Геродоттың ағасы, әйгілі эпик ақын Паниассий өлтіріледі. Өз отанының саяси өміріне жас кезінен-ақ белсенді түрде араласқан Геродот Галикарнастағы Лигдамида тиранды тақтан құлату жөніндегі сәтсіз әрекеттерінен кейін елден кетуге мәжбүр болды. Бірнеше жылдардан кейін Геродот еліне оралып, тағы да азаттық көтеріліске қатысады. Ол б.з.б. 454 жылы галикарнастықтардың жеңісімен аяқталады. Осыдан бастап, Галикарнас Афина қаласының сенімді серіктесіне айналып, сонымен бірге аттикалық одақты басқарушылардың бір мүшесі болады. Этникалық жағынан дорийлықтарға жататын бұл колония тілі мен мәдениеті жағынан йонийлық еді.

"Тарих атасының" **Галикарнас** қаласындағы ескерткіші.

Геродот б.з.б. 40-жылдардан бастап Грекияның көптеген облыстарында, парсы патшалығында болып, ионий логографтары сияқты жатжерліктердің тарихы мен этнографиясын зерттеді. Кейінірек ол солтүстік Қара теңіз жағалауында, Египетте, Финикияда, Вавилонда және еуропалық Грекияның көптеген қауымдастықтарында болды. Ал оның екінші рухани отаны – Афина болды. Афинада сол дәуірдің танымал қайраткерлері Периклмен және Софоклмен танысты. Дүниетанымы, өмірлік көзқарастары сәйкес келгендіктен, әсіресе Софоклмен жақсы қарым-қатынаста болды.

Грек әлемінде қабылданған қағида бойынша әрбір адам туған жерінде ғана, яғни сол елдің азаматы болғанда ғана саясатпен айналысуға құқылы болатын. Геродот болса Самоста да, Афинада да жатжерлік болып есептелді. Осы жағдайлар оның өмірлік ұстанымы саясат емес, тарих болуына әсер еткен болуы мүмкін. Б.з.б. 444 жылы оңтүстік Италияда барлық гректерге ортақ Фурия колониясы құрылғанда Геродот сол жақтан жер алып, азамат болу құқығына ие болды. Протогор Абдерский жаңа колония үшін бірқатар заңдар жазса, архитектор Гипподам Мипетский қаланың жоспарын сызды. Геродоттың осыдан кейінгі өмірі туралы мәлімет жоқтың қасы. Фурияда ол өзінің тарихи еңбегін аяқтаған болуы керек.

Папирусқа жазылған Геродоттың тарих кітабының VIII тарауындағы қалдықтар

Бір қызығы оның «Тарих» еңбегі кейде «...Геродот Галикарнастан жинап, жазды...», ал кейде «Геродот Фуриядан жинап, жазды...» сөздерімен басталатын. Тарихшы өзін Фурия азаматы деп атау-атамауын көп ойланды. Тіпті оның өмірінің соңын Фурияда өткізді деп айту қиын. Белгілі бір мәліметтерге сүйенетін болсақ, ол кейін Афинаға оралды деген болжам бар, бірақ ол анық ақпарат емес. Бүкіл грек елінің қатысуымен болған, көп жылдарды қамтыған Афина мен Спартаның арасындағы Пелопоннес соғысы кезінде б.з.б. 425 жылы Геродот дүниеден өтті.

Бақытына орай, Геродот Элладаның әлсіреп, Афинаның құлап, Кіші Азияның Персияның қол астына қайта өткенін көрген жоқ. Тарихшы өмір сүрген кезде Грекия дәуірлеген мемлекет болды. Геродоттың еңбегі эллиндер рухының көтерілуіне күш берерлік әнұран болды. Бірақ тарихшы еңбегі шығарма аяқталмай қалды, дүниеден өткеннен кейін сол аяқталмаған күйінде жарық көрді.

Геродот өзінің көптеген саяхаттары арқылы көптеген халықтарды көруге (немесе олар туралы естуге) мүмкіндік алды. Олардың сыртқы келбеті, киім кию тәсілдері, соғыс жүргізу әдістері, әдет-ғұрыптары, сенімдері мен өмір салтына қатысты сипаттамалары оның "Тарих" еңбегін көне заманның құнды антропологиялық дереккөзіне айналдырды. Геродот өз еңбегінде Кіші Азия гректері, лидиялықтар, парсылар, мидиялықтар, ассириялықтар, вавилондықтар және массагеттерді (І кітап), мысырлықтарды (ІІ кітап), үндістер, арабтар, эфиоптарды (ІІІ кітап), сақтар мен ливиялықтарды (IV кітап), соңында фракийліктерді (V кітап) сипаттайды. Басқа кітаптар негізінен парсыларға қарсы соғыстарды баяндауға арналған.Геродоттың еңбегі көп қырлы және оны «тарихтың атасы» деп санаса да, оны антропологияның да атасы деп атауға лайық деуге болады. Бұл тарихи және антропологиялық еңбек адамның әртүрлі мәдениеттерге деген қызығушылығын тереңдетіп, әлемнің күрделілігін бағалауға шақырады. Геродоттың жазбалары біздің қазіргі заманымыздағы әртүрлілікті түсінуге бағытталған ізденістерге де шабыт береді, себебі ол адамзаттың ортақ тарихын зерттеудегі алғашқы батыл қадамдардың бірі болды.

Геродот парсылардың, скифтердің және үнділердің әдет-ғұрыптарын сипаттайтын «Тарихтан» үш үзінді:

Парсылар туралы мен мынаны білемін: олар құдайларға мүсіндер, ғибадатханалар немесе құрбандық орындарын тұрғызбайды және мұндай нәрселерді жасайтындарды ессіз деп санайды. Менің ойымша, бұл олардың гректер сияқты құдайларға адам бейнесін ешқашан бермегенімен байланысты. Олар ең биік таулардың шыңдарында Зевске құрбандық шалуға әдеттенген – олар Зевс деп аспан күмбезінің бүкіл кеңістігін атайды. Олар сондай-ақ Күнге, Айға, Жерге, Отқа, Су мен Желдерге құрбандық шалады: бұл ежелден бері құрметтелетін жалғыз құдайлары. Бірақ ассириялықтар мен арабтардан Аспан Афродитіне де құрбандық шалуды үйренген. Бұл құдай ассириялықтарда , арабтарда , ал парсыларда деп аталады.
Скифтердің патшасы ауырып қалғанда, ол ең атақты үш балгерді шақыртады, олар өз пайғамбарлықтарын мен сипаттаған тәсілмен айтады. Әдетте, олар белгілі бір азаматты атап, оның патша ошағының атымен ант беріп, жалған ант еткенін мәлімдейді (патша ошағына ант беру олардың ең салтанатты анты болып табылады). Содан кейін балгерлер жалған ант берді деп айыптаған адамды ұстап алып келеді, оған олардың білімі оны патша ошағына жалған ант бергенін дәлелдегенін және патшаның ауруы осыған байланысты болғанын айтады. Адам кінәсін мойындамай, өзінің кінәсіздігін барынша қорғауға тырысады. Егер ол өзінің кінәсіздігін дәлелдеуге тырысса, патша екі есе көп балгерді шақыртады. Егер жаңа балгерлердің білімі де адамның жалған ант бергенін дәлелдесе, оның басы кесіледі, ал оның мүлкі алғашқы балгерлер арасында жеребе бойынша бөлінеді. Бірақ егер екінші тексеру оның пайдасына шешілсе, онда басқа балгерлер шақыртылады, әрі қарай тағы басқалары келеді. Егер көпшілігі оны кінәсіз деп таныса, бірінші балгерлер өлім жазасына кесіледі.(69) Оларды былайша өлтіреді: арбаға құрғақ ағаш үйіп, оның ортасына аяқтары шынжырмен, қолдары артына байланған және ауыздары жабылған балгерлерді салады. Сосын ағаштарды өртейді және қорқыту арқылы өгіздерді айдайды. Өгіздер кейде балгерлермен бірге өртеніп кетеді, бірақ кейде отқа тимон беріктігін жоғалтып, олар аман қалады, тек күйіктер алады. Балгерлерді жалған пайғамбар деп айыптаған кезде, оларды әрдайым осылай өртеп өлтіреді. Патша біреуді өлім жазасына кескенде, оның бүкіл отбасын, барлық ұлдарын да өлтіреді, бірақ қыздарын аман қалдырады.
Үндістанда көптеген халықтар бар, олар әртүрлі тілдерде сөйлейді; кейбіреулері көшпенді, ал басқалары отырықшы; кейбіреулері өзеннің батпақты аймақтарында тұрып, шикі балықпен қоректенеді, оны қамыстан жасалған қайықтармен аулап алады: қамыс сабақтарының бір ғана бөлігі, бір түйіннен екіншісіне дейін, оларға қайық ретінде қызмет етеді. Бұл үндістер қамыстан киімдер киеді: олар өзенде өсетін бұл өсімдікті жинап, оны жіңішке жолақтарға бөліп, бір-біріне өріп, өздеріне сауыт ретінде пайдаланатын төсеніш жасайды.

«Тарих атасы» – Геродот тарихнамасының сипаттамасы

Геродотқа деген қызығушылық — оны тек қызық оқиғалардың баяндаушысы ретінде ғана емес, сонымен қатар ерекше зерттеу көкжиегі бар ежелгі дәуірдегі алғашқы ұлы тарихшы ретінде қарастыру соңғы уақытта айтарлықтай артты. Бұған әдебиеттану мен тарих ғылымының қазіргі уақытта мәдениеттанумен ортақ негіз табуы ықпал етуі мүмкін, бұл тұрғыда Геродотты алғашқы ірі мәдениеттанушы ретінде қарастыруға болады. Сонымен қатар, оның баяндамалары Таяу Шығыстағы дереккөздер мен археологиялық олжалар арқылы ішінара тексеруге қолжетімді болуда. Ақырында, Геродотты ежелгі дәуірдегі мемлекетаралық қатынастарды талдаушы ретінде «империалистік саясаттың алғашқы теоретигі және сыншысы» ретінде қайта қарастыруға болады.

Оның әдіснамалық тәсілдері жеке зерттеулер мен сыни талқылаудан бастап, ықтималдыққа негізделген болжамдарға дейін кең ауқымды қамтиды. Геродоттың еңбегінде "өз тарихы туралы түсінік үшін өлшем қалыптастыруға ұмтылу және мұның барлығын баяндаудың тартымдылығы оның тарихи-философиялық мазмұнына сай келетін біртұтас көрініс арқылы көрсету" ниеті бар деп есептейді.

Геродоттың Ксеркс I басқарған Парсы империясының Грекияға басып кіруі туралы баяндауын «Батыс әдебиетінде белгілі ең ұлы тарихи баяндаулардың бірі» деп бағалайды. Геродот құрметті батырлық пен жеңісті дәріптесе де, соғысты өздігінен мадақтамайды. Соғыстың адамдардың өмірін қалай өзгертетінін ол өз еңбегінің бірінші кітабында-ақ көрсетеді: бейбіт заманда балалар ата-анасын жерлейді, ал соғыс кезінде ата-аналар балаларын жерлейді.

Уақыт пен кеңістікке әмбебап тарихи қол жеткізу

"Тарихтың" құрылымындағы кең ауқымды перспектива бұл еңбектің маңыздылығына айтарлықтай үлес қосады. Геродоттың хронология, даталау, географиялық анықтамалар және қашықтықтар бойынша мәліметтері негізгі баяндауға жақындығына байланысты дәлдіктің немесе анық еместіктің әртүрлі деңгейлерін ұстанатын тұжырымдамалық тәсілге сәйкес келеді. Негізгі оқиғалар парсы патшасы Кирдің билігі басталғаннан бастап, Ксеркстің мен шайқастарындағы экспансиялық саясатының сәтсіздікке ұшырауына дейінгі 80 жылды қамтиды. "Геродот хронологиялық мәліметтерін мұқият жіктейді және уақыт өткен сайын ақпараттың сенімділігінің төмендейтінін ғана емес, сондай-ақ негізгі оқиғадан географиялық қашықтық артқан сайын дәлдіктің азаятынын көрсетеді." Геродот Азия мен Еуропаның арасындағы, Геллеспонт пен Босфор бұғаздарымен белгіленген шекара сызығына терең назар аударады. Бұл шекара Ксеркстің гректерге қарсы жорығы аясында тағдырлы маңызға ие болды деп саналады. Ол бұғаздардың ұзындығы мен ені бойынша өз есептеулеріне сілтеме жасайды. Басқа да нақты мәліметтерге, мысалы, парсы астанасы дейінгі жол кіреді, ол үшін Геродот 14.040 (әрқайсысы 177 метрден) есептеген. Мұндай тығыздық пен дәлдікке тек Нілдің Жерорта теңізінен дейінгі ұзындығы бойынша қашықтық есептеулері ғана сәйкес келеді, жалпы 6.920 стадий.

Геродоттың парсы-мысырлық билеуші әулеттердің аумағына қатысты хронологияны әрі бөлшектенген, әрі кең ауқымды түрде жасауға деген ұмтылысы да байқалады: "Мысыр тарихының дәстүрлерін зерттей отырып, ол діни қызметкерлердің білімін негізге алады, бұл Геродотқа уақыттың тереңдігіне енуге мүмкіндік береді. Осы тереңдік аясында Троя соғысы және Геракл мен Персей немесе финикиялық байланысты ерлік істері жақын арада болған оқиғалар сияқты көрінуі керек" деп есептейді. Солай бола тұра, Геродот (қазіргі көзқарас бойынша күмәнді) 341 Мысыр билеушінің жалпы билік ету мерзімін 11.340 жыл деп есептейді, бұл тек көне патшалық кезеңін қамтиды.

Геродоттың негізгі баяндауына қатысты кейде өте егжей-тегжейлі (бірақ әрдайым қателіктерден ада емес) хронологиялық және географиялық мәліметтері тек оның дәуіріндегі Еуропаның батыс және солтүстік-батыс аймақтарына ғана емес, сондай-ақ Грекияға қатысты да әлдеқайда анық емес болып келеді. дейінгі кезеңге қатысты Геродотта грек тарихындағы нақты жылмен даталанған оқиғалар жоқ; сондықтан оның хронологиялық құрылымында, мысалы, Геродот тираниясы үшін белгілеген 36 жыл шамамен алынған уақыт ретінде ғана қарастырылады.

Ұқсас жағдай да қатысты, оны Геродот кем дегенде ішінара замандасы ретінде бастан өткерген. Қазіргі уақытқа қатысты ескертулер жасаудан Геродот ерекше сақтық танытады. Ол өзін және өзінің әлеуметтік болмысын жасырғысы келетін сияқты, тіпті тұспалдаулар оны кем дегенде басындағы замандасы ретінде анықтауға мүмкіндік береді. "Ұмытудан құтқаруды көздейтін ол әңгімелейтін оқиғалардың тарихы мәңгілік өлшемге ие болады."

Ауызша дәстүрден жазбаша дәстүрге көшудегі себепкер

Майкл Штальдың айтуынша, тек үстірт көзқараспен қарағанда ғана географиялық, этнографиялық және тарихи мазмұндағы жеке "логойлар" бір-бірімен әлсіз байланысқан сияқты көрінеді. Ол әрбір жеке оқиға, соның ішінде шегіністер де, Геродот үшін тарихи маңызды болғанын және сондықтан оның еңбегінде қамтылғанын көрсетуге болады деп санайды.

Штальдың пікірінше, б.з.д. 4 ғасырға дейін жеке оқу әдеби қабылдау түрі ретінде сирек құбылыс болған, дегенмен соңғы зерттеулер Геродоттың өмір сүрген кезінде-ақ басқа авторлар тарихи проза туындыларын жазғанын көрсетеді. Геродот, ең алдымен, ауызша баяндау үшін жазған. Алайда мұндай баяндау еңбектің кейбір бөліктерін ғана тыңдауға мүмкіндік берген. Осы алғышарттардан Шталь мынаны қорытындылайды: "Тарих" еңбегі ішінара ауызша мәдениетке тиесілі болды, сондықтан ресми тұрғыдан алғанда да ауызша деректерді туындыға енгізуде ешқандай қиындық болмаған.

Грек архаикалық тарихының элементтерін беру, әсіресе, Геродоттың ақпарат берушілерінің сол заманның өзекті мүдделеріне байланысты қалыптасып, таңдалған болуы мүмкін. Геродот өзіне жеткен мәліметтерді өзінің көзқарастарына сәйкес қайта бағалаған. Алайда, ауызша баяндау барысында әлеуметтік бақылау оның куәгерлерінің айтқандарын өз қиялына ауыстыруына жол бермеген болуы ықтимал. "Сондықтан, барлық жағдайларға қарамастан, ауызша дәстүр Геродотта өзінің 'дауыс құралын' тапты деп айтуға болады." Екінші жағынан, ауызша дәстүрдің көп бөлігінің жазбаша түрде бекітілуі, Штальдың сөзімен айтқанда, болашақта дәстүрдің ықтимал өзгерістеріне өте тар шектеулер қойған "міндетті анықтамалық шеңбер" құрды.

Геродот өз зерттеулерін көпшілік алдында ауызша баяндаулар арқылы әлемге танытқан болуы мүмкін. Джон Маринкола өзінің "Тарих" еңбегінің Penguin басылымына жазған кіріспесінде Геродоттың еңбегінің алғашқы кітаптарында "орындау үшін арналған бөліктер" деп атауға болатын кейбір айқын анықталатын бөліктер бар екенін жазады. Бұл зерттеу бөліктері тәуелсіз және "дербес" сияқты көрінеді, сондықтан оларды автор ауызша орындау мақсатында бөлек қарастырған болуы мүмкін. Маринкола ұсынғандай, б.з.д. 5 ғасырдағы зияткерлік ортада философтар өз еңбектерінің осындай бөлінген бөліктерін драмалық түрде оқып, тыңдаушылардың назарын аударуға тырысатын көптеген ауызша баяндамалар қамтылған. Бұл идея алдыңғы пікірлерді сынға алып, өз көзқарастарын салтанатты әрі ынта-ықыласпен ұсыну арқылы тыңдаушыларды сендіру үшін жасалған.

Геродот пен **Фукидид** бейнесі бар **Герма**. Фарнезе коллекциясы. Неаполь.

Геродот заманында авторлар өз еңбектерін танымал фестивальдерде оқып беру арқылы "жариялау" дәстүрлі тәжірибе болған. Лукианның айтуынша, Геродот өзінің дайын еңбегін Анатолиядан Олимпиада ойындарына алып келіп, "Тарихты" жиналған көрермендерге бір ретте оқып берген, бұл соңында үлкен қошеметке ие болған. Басқа бір, мүлдем өзгеше көне грамматиканың мәліметіне сәйкес, Геродот Олимпия фестивалінде өз еңбегін оқуды тек бұлттар көлеңке түсірген кезде бастаудан бас тартқан – бірақ ол кезде жиналған қауым тарап кеткен еді. Осыдан "Геродот пен оның көлеңкесі" деген мақал пайда болған, ол уақытты өткізіп алғандықтан мүмкіндікті жоғалтуды сипаттайды.

Геродоттың Олимпиядағы оқуы көне жазушылар арасында сүйікті тақырып болған, және бұл оқиғаға байланысты Судада тағы бір қызықты нұсқа бар: пен айтуынша, жас Фукидид әкесінің қасында бұл жиынға қатысып, оқуды тыңдау кезінде жылап жіберген. Бұл жағдайды байқаған Геродот баланың әкесіне пайғамбарлықпен: "Сіздің ұлыңыздың жаны білімге құмар екен," деген.

Ақыр соңында, Геродот пен Фукидид жақын болғаны сонша, екеуі де Афинадағы Фукидидтің қабіріне жерленген дейді. Мұндай пікірді Марцеллин өзінің "Фукидидтің өмірі" атты еңбегінде жазған. Ал Суда Геродоттың Македониялық және Фурийдегі Агораға жерленгенін көрсетеді.

Дереккөздер

Балалар энциклопедиясы, III-том
Luce, T. James (2002). The Greek Historians
Herodotus Encyclopædia Britannica.
Burn, A.R. (1972). Herodotus: The Histories. Penguin Classics.
Rawlinson, George (1859). The History of Herodotus. Vol. 1. New York: D. Appleton and Company. The History of Herodotus Classics. Translated by Rawlinson, George. Massachusetts Institute of Technology.
Smith, William, ed. (1873). "A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology, Hero'dotus" www.perseus.tufts.edu. London: John Murray.
The Histories of Herodotus
Vgl. Reinhold Bichler, Robert Rollinger: Herodot. Hildesheim u. a. 2000, S. 11.
So ist Herodot für Will einer der wenigen erfreulichen „Globalisierungsgewinner“. (Will, Herodot und Thukydides 2015, S. 246.).
Mehr als 200 Frauen handeln laut Will in den Historien; über 300 werden erwähnt. (Will: Herodot und Thukydides 2015, S. 149.).
Vgl. dazu Reinhold Bichler: Herodots Welt. 2. Auflage, Berlin 2001, S. 377, Anmerkung 204.
Will: Herodot und Thukydides 2015, S. 211. „Im 1. Jahrhundert v. Chr. war diese Aufteilung kanonisch. Der Historiker Diodor kennt sie in seiner noch vor Augustus publizierten Weltgeschichte.“ (Ebenda)
Josef Feix (Hrsg.): Herodot: Historien. Griechisch–deutsch (= Sammlung Tusculum). 7. Auflage. Akademie-Verlag, Berlin 2011, S. 7.
Античная литература. Под ред. проф. А.А.Тахо-Годи. Мәскеу, 1973
Тронский И.М. История античной литературы. Мәскеу, Высшая школа, 1983
Тоқшылықова Г.Б. Антика әдебиетінің тарихы. Алматы, 2011.
Catherine Grandjean (dir.), Gerbert S. Bouyssou, Véronique Chankowsky, Anne Jacquemin et William Pillot, , Paris, Belin, coll. « Mondes anciens », 2022. ISBN 978-2-7011-6493-9.
Hérodote, , Éditions Gallimard, 1964, 608 p., Livre I, (131-140), p. 112.
Hérodote, , Éditions Gallimard, 1964, 608 p., Livre IV, (68-69), p. 388
Hérodote, , Éditions Gallimard, 1964, 608 p., Livre III (98), p. 323
Einführung. In: Klaus Geus, Elisabeth Irwin, Thomas Poiss (Hrsg.): Herodots Wege des Erzählens. Logos und Topos in den „Historien“. Frankfurt am Main 2013, S. 11–14.
D. Müller, zitiert nach Bichler / Rollinger 2000, S. 160.
Bichler 2000 (Herodots Welt), S. 11.
Wolfgang Will: Die Perserkriege. 2. aktualisierte Auflage. München 2019, S. 82.
Reinhold Bichler: Die analogen Strukturen in der Abstufung des Wissens über die Dimension von Raum und Zeit in Herodots Historien. In Geus / Irwin / Poiss (Hrsg.) 2013, S. 25 f.
Reinhold Bichler: Die analogen Strukturen in der Abstufung des Wissens über die Dimension von Raum und Zeit in Herodots Historien. In Geus / Irwin / Poiss (Hrsg.) 2013, S. 34.
Reinhold Bichler: Die analogen Strukturen in der Abstufung des Wissens über die Dimension von Raum und Zeit in Herodots Historien. In Geus / Irwin / Poiss (Hrsg.) 2013, S. 25
Reinhold Bichler: Die analogen Strukturen in der Abstufung des Wissens über die Dimensionen von Raum und Zeit in Herodots Historien. In: Klaus Geus, Elisabeth Irwin, Thomas Poiss (Hrsg.): Herodots Wege des Erzählens. Logos und Topos in den „Historien“. Frankfurt am Main 2013, S. 17–42, hier: S. 39 f.
Michael Stahl: Aristokraten und Tyrannen im archaischen Athen. Untersuchungen zur Überlieferung, zur Sozialstruktur und zur Entstehung des Staates. Wiesbaden 1987, S. 36.
Vgl. Robert Fowler: Herodotos and His Contemporaries. In: The Journal of Hellenic Studies 116 (1996), S. 62–87. Demnach könnte Herodot sich auch bereits vorhandener literarischer Techniken bedient haben.
Michael Stahl: Aristokraten und Tyrannen im archaischen Athen. Untersuchungen zur Überlieferung, zur Sozialstruktur und zur Entstehung des Staates. Wiesbaden 1987, S. 34.
Michael Stahl: Aristokraten und Tyrannen im archaischen Athen. Untersuchungen zur Überlieferung, zur Sozialstruktur und zur Entstehung des Staates. Wiesbaden 1987, S. 42 f.
Herodotus (2003). The Histories. Translated by de Selincourt, Aubrey. Introduction and notes by John Marincola. Penguin Books. p. xii.
Montfaucon's Bibliothec. Coisl. Cod. clxxvii p. 609, cited by Rawlinson, George (1859). The History of Herodotus. Vol. 1.
Photius Bibliothec. Cod. lx p. 59, cited by Rawlinson, George (1859). The History of Herodotus. Vol. 1.
Tzetzes Chil. 1.19, cited by Rawlinson, George (1859). The History of Herodotus. Vol. 1.
Marcellinus, in Vita. Thucyd. p. ix, cited by Rawlinson, George (1859). The History of Herodotus. Vol. 1.

Айбын Энциклопедиясы
Балалар энциклопедиясы

[source1-1] Балалар энциклопедиясы, III-том

[2] Luce, T. James (2002). The Greek Historians

[3] Herodotus Encyclopædia Britannica.

[:0-4] Burn, A.R. (1972). Herodotus: The Histories. Penguin Classics.

[:1-5] Rawlinson, George (1859). The History of Herodotus. Vol. 1. New York: D. Appleton and Company. The History of Herodotus Classics. Translated by Rawlinson, George. Massachusetts Institute of Technology.

[6] Smith, William, ed. (1873). "A Dictionary of Greek and Roman biography and mythology, Hero'dotus" www.perseus.tufts.edu. London: John Murray.

[7] The Histories of Herodotus

[8] Vgl. Reinhold Bichler, Robert Rollinger: Herodot. Hildesheim u. a. 2000, S. 11.

[9] So ist Herodot für Will einer der wenigen erfreulichen „Globalisierungsgewinner“. (Will, Herodot und Thukydides 2015, S. 246.).

[10] Mehr als 200 Frauen handeln laut Will in den Historien; über 300 werden erwähnt. (Will: Herodot und Thukydides 2015, S. 149.).

[11] Vgl. dazu Reinhold Bichler: Herodots Welt. 2. Auflage, Berlin 2001, S. 377, Anmerkung 204.

[12] Will: Herodot und Thukydides 2015, S. 211. „Im 1. Jahrhundert v. Chr. war diese Aufteilung kanonisch. Der Historiker Diodor kennt sie in seiner noch vor Augustus publizierten Weltgeschichte.“ (Ebenda)

[:2-13] Josef Feix (Hrsg.): Herodot: Historien. Griechisch–deutsch (= Sammlung Tusculum). 7. Auflage. Akademie-Verlag, Berlin 2011, S. 7.

[14] Античная литература. Под ред. проф. А.А.Тахо-Годи. Мәскеу, 1973

[15] Тронский И.М. История античной литературы. Мәскеу, Высшая школа, 1983

[16] Тоқшылықова Г.Б. Антика әдебиетінің тарихы. Алматы, 2011.

[17] Catherine Grandjean (dir.), Gerbert S. Bouyssou, Véronique Chankowsky, Anne Jacquemin et William Pillot, , Paris, Belin, coll. « Mondes anciens », 2022. ISBN 978-2-7011-6493-9.

[18] Hérodote, , Éditions Gallimard, 1964, 608 p., Livre I, (131-140), p. 112.

[19] Hérodote, , Éditions Gallimard, 1964, 608 p., Livre IV, (68-69), p. 388

[20] Hérodote, , Éditions Gallimard, 1964, 608 p., Livre III (98), p. 323

[21] Einführung. In: Klaus Geus, Elisabeth Irwin, Thomas Poiss (Hrsg.): Herodots Wege des Erzählens. Logos und Topos in den „Historien“. Frankfurt am Main 2013, S. 11–14.

[22] D. Müller, zitiert nach Bichler / Rollinger 2000, S. 160.

[23] Bichler 2000 (Herodots Welt), S. 11.

[24] Wolfgang Will: Die Perserkriege. 2. aktualisierte Auflage. München 2019, S. 82.

[25] Reinhold Bichler: Die analogen Strukturen in der Abstufung des Wissens über die Dimension von Raum und Zeit in Herodots Historien. In Geus / Irwin / Poiss (Hrsg.) 2013, S. 25 f.

[26] Reinhold Bichler: Die analogen Strukturen in der Abstufung des Wissens über die Dimension von Raum und Zeit in Herodots Historien. In Geus / Irwin / Poiss (Hrsg.) 2013, S. 34.

[27] Reinhold Bichler: Die analogen Strukturen in der Abstufung des Wissens über die Dimension von Raum und Zeit in Herodots Historien. In Geus / Irwin / Poiss (Hrsg.) 2013, S. 25

[28] Reinhold Bichler: Die analogen Strukturen in der Abstufung des Wissens über die Dimensionen von Raum und Zeit in Herodots Historien. In: Klaus Geus, Elisabeth Irwin, Thomas Poiss (Hrsg.): Herodots Wege des Erzählens. Logos und Topos in den „Historien“. Frankfurt am Main 2013, S. 17–42, hier: S. 39 f.

[29] Michael Stahl: Aristokraten und Tyrannen im archaischen Athen. Untersuchungen zur Überlieferung, zur Sozialstruktur und zur Entstehung des Staates. Wiesbaden 1987, S. 36.

[30] Vgl. Robert Fowler: Herodotos and His Contemporaries. In: The Journal of Hellenic Studies 116 (1996), S. 62–87. Demnach könnte Herodot sich auch bereits vorhandener literarischer Techniken bedient haben.

[31] Michael Stahl: Aristokraten und Tyrannen im archaischen Athen. Untersuchungen zur Überlieferung, zur Sozialstruktur und zur Entstehung des Staates. Wiesbaden 1987, S. 34.

[32] Michael Stahl: Aristokraten und Tyrannen im archaischen Athen. Untersuchungen zur Überlieferung, zur Sozialstruktur und zur Entstehung des Staates. Wiesbaden 1987, S. 42 f.

[33] Herodotus (2003). The Histories. Translated by de Selincourt, Aubrey. Introduction and notes by John Marincola. Penguin Books. p. xii.

[34] Montfaucon's Bibliothec. Coisl. Cod. clxxvii p. 609, cited by Rawlinson, George (1859). The History of Herodotus. Vol. 1.

[35] Photius Bibliothec. Cod. lx p. 59, cited by Rawlinson, George (1859). The History of Herodotus. Vol. 1.

[36] Tzetzes Chil. 1.19, cited by Rawlinson, George (1859). The History of Herodotus. Vol. 1.

[37] Marcellinus, in Vita. Thucyd. p. ix, cited by Rawlinson, George (1859). The History of Herodotus. Vol. 1.