Ақыл

Ақыл — бұл ойлау, тану, түсіну, түйсіну, есте сақтау, жалпылау, қиялдау, , және ерікті іс-әрекеттерді жүзеге асыру қабілеттерінің . Ол түйсікпен, , түсінумен, жадымен, , жеке ерекшеліктер мен мотивтермен, сондай-ақ бейсаналықпен анықталады.

Психикалық құбылыстардың жиынтығы бола тұра, ол арқылы жеке адам сыртқы және ішкі жағдайларды сезінетін саналы үрдістерді де, индивидке еркінен немесе біліктілігінен тыс әсер ете алатын бейсаналық үрдістерді де қамтиды. Дәстүрлі түрде, сананы жеке, өз алдына өмір сүре алатын дербес құрылым ретінде қабылдаса, қазіргі заманғы көзқараста ол көбінесе материалдық объектілердің қабілеті ретінде қарастырылады. Сана адам өмірінің көптеген аспектілерінде орталық рөл атқарады, бірақ оның нақты табиғаты жөнінде пікірталастар бар. Кейбір сипаттамалар сананың ішкі жақтарына назар аударып, оны жеке және ақпаратты өзгертетін жүйе деп түсіндіреді. Басқалары оның сыртқы мінез-құлықпен байланысына мән беріп, психикалық құбылыстарды байқалатын әрекеттерге деген бейімділік ретінде қарастырады.

Ақыл ұғымы философияда көп мағыналы, ол сондай-ақ экономика, әлеуметтану, психология, , және саясаттану секілді әртүрлі салаларда арнайы мағыналарға ие.

Ежелгі ойшылдар еңбектерінде ақылдың екі деңгейі болатыны айтылады. Ол — пайым және парасат.

• Пайым — ақылдың табиғи күші, ол әрбір адамға тән. Есі дұрыс әрбір адамның тіршілік дағдыларын қай дәрежеде меңгергендігіне байланысты ойлау жүйесінің ең төменгі буыны.
• Парасат — ойдың мүлдем жаңа таным-білімдерді қорыта алатын және шындықтың аса терең мәнін танып біле алатын жоғары жасампаздық қабілеті.

Философияның тарихында ақылдың осы екі деңгейін зерттеуге неміс философы Кант зор үлес қосты. Ол ойлау жүйесінің үш қасиетін бөліп атайды:

• жалпыны тану қабілеті (тіршілік ережелерін белгілеуі немесе ұғып алуы) — пайымдылығы;
• ерекшені жалпымен байланыстыруы (яғни жеке жағдайларды жалпының ерекшелігіне ендіруі) — тұжырымдау қабілеті;
• ерекшені жалпы арқылы анықтау қабілеті (яғни принциптерді шығару қабілеті) — парасаттылығы.

Интеллектуалдық таным қабілеті әр адамда әртүрлі, тіпті бір адамның өзінің түрлі өмір кезеңдерінде ол бірдей болмайды. Ойлау қабілетін дамыту, тәрбиелеу керек. Адам танымының табиғи прогресі туралы айта келіп Кант алдымен ақыл дамитынын: тәжірибенің негізінде ой айқын тұжырымдарға, сонан соң тұжырымдар көмегімен ұғымдарға жететінін, содан кейін бұл ұғымдардың негіздері және себеп-салдарлары ақылмен танылып, ең соңында ғылыми жүйеге келтірілетінін дәлелдейді. Сондықтан ақыл беру де (жас жеткіншектерге) дәл сол жолмен жүруге тиіс. Оқытушы да өз тыңдаушысынан алдымен пайымдай алуды, сонан соң ақылдылықты, ең ақырында ғалымдық қасиеттерді күтуі керек.

Ақыл-ой дамуының ең жоғарғы дәрежесі — даналық (өмірлік тәжірибеге сүйенетін терең ақыл). Адамның кейбір интеллектуалдық қызметтерін “жасанды интеллектіге” беру — компьютерлерді кеңінен қолдану да ақыл-ой қабілеттерін ары қарай жетілдіреді.

Ақыл түйсіну, ойлау, сезіну және әрекет қылу сияқты құбылыстарға жауап береді.

Ақыл-дене мәселесі - материя мен ақыл-ойдың байланысын түсіндіру мәселесі. 20 ғасырдан бері басым философиялық ұстаным физикализм болды, ол бәрі материалдық, яғни ақыл-ой кейбір материалдық объектілердің белгілі бір аспектілері немесе ерекшеліктері болып табылады. Ақыл-ойдың эволюциялық тарихы мидың қалыптасуына әкелген жүйке жүйесінің дамуымен байланысты. Ми күрделене түскен сайын, психикалық функциялардың саны мен сыйымдылығы белгілі бір психикалық функцияларға арналған ми аймақтарымен өсті. Адамның жеке ақыл-ойы да тәжірибеден үйреніп, қартаю үрдісінде психологиялық кезеңдерден өткен сайын дамиды. Кейбір адамдар психикалық ауытқулардан зардап шегеді, олар үшін белгілі бір психикалық қабілеттер қажет болғандай жұмыс істемеуіне алып келеді.

Адамдарға жатпайтын жануарлардың ақыл-ойының қандай да бір түрі бар екендігі кеңінен мойындалған, бірақ бұл қай жануарларға қатысты екендігі даулы мәселе болып қала береді. Жасанды ақыл-ой тақырыбы теоретиктермен компьютерлерді пайдалану арқылы оларды жасау мүмкіндігі мен салдарын талқылай отырып, ұқсас қиындықтарды тудырады.

Ақыл-ойды зерттейтін зерттеудің негізгі салаларына психология, неврология, және философия жатады. Олар ақыл-ойдың әртүрлі аспектілеріне назар аударады және мен бастап мен ойлау эксперименттеріне дейін әртүрлі зерттеу әдістерін қолданады. Ақыл эпистемология, антропология, дін және білім сияқты көптеген басқа салаларға да байланысты.

Анықтамасы

Ақыл – сананы, ойлауды, түйсінуді, сезімді, көңіл-күйді, мотивацияны, мінез-құлықты, есте сақтауды және үйренуді қамтитын психологиялық құбылыстар мен қабілеттердің жиынтығы. Термин кейде неғұрлым тар мағынада ғана пайымдау және аңғарумен байланысты жоғары немесе абстрактілі когнитивтік функцияларға сілтеме жасау үшін қолданылады. Ақыл-ой дәстүрлі түрде материалдық емес субстанциялар немесе тәуелсіз субъектілер ретінде ойластырылған және зат мен қарсы қойылған. Қазіргі дискурста ол көбінесе басқа объектілердің қасиеті ретінде түсініледі және материалдық объектілердің қабілеті ретінде қарастырылады. Ақылдың нақты анықтамасы даулы болып табылады және кейбір адам емес жануарлардың да ақыл-ойы бар деп жалпы қабылданғанымен, дәл қай жерде шекара жатқандығы жөнінде келісім жоқ. Бұл пікірталастарға қарамастан, ақыл адам өмірінің көптеген аспектілерінде сананың, эмоциялардың, ойлардың және жеке жеке тұлға ретінде өзін-өзі тануында орталық рөл атқаратыны туралы кең келісім бар. Ақылды зерттейтін әртүрлі ғылыми салалар бар, олардың негізгілеріне психология, , неврология және философия жатады.

Психика және менталитет сөздері әдетте ақылдың синонимдері ретінде қолданылады. Олар көбінесе жан, рух, таным, интеллект және ми терминдерімен бірге қолданылады, бірақ олардың мағыналары толықтай сәйкес келмейді. Кейбір діндерде жан – бұл адам болмысының материалдық емес мәнін құрайтын, құдайлық бастаудан шыққан, тәннің өлімінен кейін өмір сүретін және мәңгілік дербес болмыс ретінде түсіндіріледі. Рух сөзі ақылмен тікелей байланысы жоқ қосымша мағыналарға ие, мысалы, тірі ағзаларды жандандыратын өмірлік түп-негіз немесе заттар мен орындарды мекендейтін табиғаттан тыс тіршілік иесі ретінде. Таным білім игерілетін және ақпарат өңделетін психикалық үрдістердің белгілі бір түрлерін қамтиды. Интеллект ойлауға, пайымдауға және түсінуге жауапты бір психикалық қабілет және білімді алу, түсіну және қолдану қабілеті ретінде ақыл-оймен тығыз байланысты. Ми - психикалық функциялардың көпшілігіне немесе барлығына жауап беретін физикалық орган.

Пішіндері

Ақыл түйсіну, есте сақтау,ойлау, қиялдау, мотивация, эмоция, зейін, үйрену, зерде сияқты көптеген құбылыстарды қамтиды. Түйсіну – қоршаған ортамен танысу үшін сенсорлық ақпаратты түсіндіру және жүйелеу үрдісі. Бұл ақпарат көру, есту, сипап сезу, иіс сезу, дәм сезу сияқты түйсінудің әртүрлі формаларына сәйкес келетін әртүрлі физикалық тітіркендіргіштерді қабылдайтын сезім мүшелері арқылы алынады. Осы жолмен алынған сенсорлық ақпарат әлем мен ондағы объектілер тәжірибесін белсенді түрде құру үшін сүзгіден өткізілетін және өңделетін бастапқы деректердің нысаны болып табылады. Түйсіну тәжірибесінің негізінде жатқан бұл күрделі үрдіс көптеген факторлармен, соның ішінде жеке адамның өткен тәжірибесі, мәдени ортасы, сенімдері, білімі және күтулерімен қалыптасады.

Жады – бұл ақпаратты сақтау және қайта жаңғырту механизмі. адамның өміріндегі нақты өткен оқиғалар туралы ақпаратты сақтайды және осы ақпаратты қазіргі уақытта қолжетімді етеді. Адам кеше кешкі асқа не жегенін есіне түсірсе, ол эпизодтық жадыны пайдаланады. нақты эпизодтарға байланбаған әлем туралы жалпы білімді сақтайды. Адам Жапония астанасы Токио екенін есіне түсірсе, ол бұл ақпаратты қай кезде үйренгенін нақты есіне түсірмей-ақ пайдаланады. – велосипед тебу немесе музыкалық аспапта ойнау сияқты нәрселерді қалай орындау керектігі туралы ақпаратты сақтайды. Тағы бір ерекшелік - әдетте белгілі бір когнитивті тапсырмаларды орындау мақсатында ақпаратты қысқа мерзімге сақтайтын мен ақпаратты шексіз уақыт бойы сақтай алатын бөлінеді.

Ойлау ақпаратты өңдеуді және ұғымдар мен идеяларды айла-шарғы жасауды қамтиды. Бұл көбінесе тәжірибелерге жауап ретінде орын алады және оларды түсінуге, ақпаратты ұйымдастыруға және оған қалай жауап беру керектігін шешуге бағытталған символдық үрдіс ретінде болатын мақсатқа бағытталған әрекет.Логикалық пайымдау - бұл алғышарттар жиынтығынан басталып, осы алғышарттармен расталған қорытындыға келуге бағытталған ойлау формасы. Бұл «Сократ – өлімші» деген қорытындыға «Сократ – адам» және "барлық адамдар өлімге жатады" деген алғышарттардан келу. – мәселені анықтау, оны шешудің жоспарын жасау, жоспарды жүзеге асыру және оның нәтиже бергенін бағалау сияқты бірнеше қадамдардан тұратын бір-бірімен тығыз байланысты үрдіс. түріндегі ойлау қайсысының ең тиімді екенін бағалау үшін мүмкін болатын әрекеттер жолдарын қарастыруды қамтиды. Символдық процесс ретінде ойлау тілмен тығыз байланысты және кейбір теоретиктердің пікірінше, .

Қиял – бұл ақыл-ойда ішкі бейнелерді жасайтын шығармашылық үрдіс. Түйсінуден айырмашылығы ол сезім мүшелерінің тітіркенуіне тікелей тәуелді емес. Түс көру сияқты, бұл бейнелер көбінесе алдыңғы тәжірибелерден алынғанымен, жаңа комбинациялар мен элементтерді қамтуы мүмкін. Қиял армандау кезінде пайда болады және өнер мен әдебиетте маңызды рөл атқарады, сондай-ақ шынайы әлемдегі мәселелерге жаңашыл шешімдер ұсыну үшін қолданылуы мүмкін.

Мотивация - бұл адамдарды мақсатқа бағытталған әрекеттерді бастауға, жалғастыруға немесе тоқтатуға итермелейтін ішкі күй. Ол әрекеттерді орындауға деген ниеттердің қалыптасуына жауап береді және адамның қандай мақсаттарды таңдағанына, бұл әрекетке қаншалықты күш салатынына және онымен қанша уақыт айналысатынына әсер етеді. Мотивацияға қуаныш немесе ашу сияқты жағымды немесе жағымсыз сезімдердің уақытша тәжірибесі болып табылатын эмоциялар әсер етеді. Олар белгілі бір оқиғаларға, адамдарға немесе жағдайларға бағытталып, оларды бағалайды. Олар әдетте белгілі бір физиологиялық және мінез-құлық реакцияларымен бірге келеді.

Зейін – бұл басқа психикалық үрдістердің аспектісі, онда аңғару секілді сананың ресурстары белгілі бір тәжірибенің ерекшеліктеріне бағытталады және басқа ерекшеліктерінен алшақтатылады. Бұл жүргізуші жол жиегіндегі мән бермей, көлік қозғалысына назар аударған кезде болады. Нақты мақсаттарға жету жолында зейінді ерікті түрде басқаруға болады, бірақ күшті ынталандыру адамның назарын өзіне аударған кезде де еріксіз пайда болуы мүмкін. Зейін оқуға қатысты, бұл ақыл-ойдың жаңа ақпаратты игеру және оның түсінігі мен мінез-құлық үлгілерін тұрақты өзгерту қабілеті. Адамдар қоршаған ортаға бейімделуге көмектесетін тәжірибеден өту арқылы үйренеді.

Саналы және бейсаналық

Саналы және бейсаналық психикалық үрдістер арасындағы маңызды айырмашылық бар. Сана – бұл сыртқы және ішкі жағдайларды аңғару қабілеті. Ол түйсіну, ойлау, қиялдау, армандау және сияқты алуан түрлі күйлерді қамтиды. Феноменальды сана жағдайында бұл түсінік психикалық құбылыстардың тікелей және сапалы тәжірибесін білдіреді, мысалы, концертте музыканы тыңдау тәжірибесі. Қол жетімді сана, керісінше, басқа психикалық үрдістерге қол жетімді, бірақ қазіргі тәжірибенің міндетті бөлігі емес ақпарат туралы хабардарлықты білдіреді. Мысалы, жадыда сақталған ақпарат, тіпті адам бұл туралы нақты ойламаған кезде де, қорытынды жасағанда немесе жетекші әрекеттер жасағанда қол жетімді болуы мүмкін.

Бейсаналық немесе бейсаналық психикалық үрдістер жеке адамның аңғаруысыз әрекет етеді, бірақ бәрібір психикалық құбылыстарға ойлау, сезім және әрекет деңгейінде әсер етуі мүмкін. Кейбір теорияшылар бұл күйлерді олардың саналы аңғаруға қол жетімділігіне қарай үшке бөледі: алдынғы саналық, астыртын саналық және бейсаналық. Адамның белгілі бір үрдістеріне емес, оның жалпы күйіне қатысты қолданылғанда, бейсаналық термині адамның өзін және қоршаған ортасын еш түсінбейтінін білдіреді, мысалы, кома жағдайында. Бейсаналық сана психоанализде маңызды рөл атқарады, өйткені ол саналы интроспекция арқылы қол жетімсіз ойлар, естеліктер және тілектерді қамтиды. Зигмунд Фрейдтің пікірінше, психологиялық механизмі жеке адамды қорғау үшін қабылданбайтын жыныстық және агрессивті импульстар сияқты алаңдататын құбылыстардың санаға енуінен сақтайды. Психоаналитикалық теория осы үрдістен туындаған белгілерді және репрессияланған ойларды саналы аңғаруға қолжетімді ету арқылы оларды болдырмаудың емдік әдістерін зерттейді.

Басқа ерекшеліктер

Психикалық ахуалдар көбінесе сенсорлық және тұжырымдық күйлерге бөлінеді. Сенсорлық күйлер - бұл түстер, дыбыстар, иістер, ауырсыну, қышу және аштық сияқты жиі квалиа деп аталатын сенсорлық қасиеттердің тәжірибесі. Тұжырымдық күйлер декларативті сөйлем арқылы білдірілуі мүмкін мазмұнға қатынасты қамтиды. Адам жаңбыр жауып жатыр деп есептегенде, оларда «жаңбыр жауып жатыр» деген мазмұнға сенудің тұжырымдық қатынасы болады. Тұжырымдық күйлердің әртүрлі түрлері олардың мазмұнына әртүрлі қатынаспен сипатталады. Мысалы, жаңбыр жауады деп үміттенуге, қорқуға, қалауға немесе күмәндануға болады.

Психикалық ахуал немесе үрдіс, егер ол жақсы дәлелдерге негізделген болса немесе рационалдылық нормаларын сақтайтын болса, болып табылады. Мысалы, егер сенім күшті дәлелдерге сүйенсе, ол рационалды, ал шешім барлық маңызды факторлар мен нәтижелерді мұқият ой елегінен өткізу арқылы қабылданса, ол да рационалды болады. Егер психикалық ахуал жақсы дәлелдерге негізделмесе, мысалы, қате ойлау, ырымдар немесе салдарынан пайда болған сенімдер және адамның ең дұрыс шешімін ұстанудың орнына берілетін шешімдер болса, олар иррационалды болып саналады. Рационалдық бағалау саласынан тыс қалған психикалық ахуал иррационалды емес, бейрационалды деп аталады. Бұл салаға қандай психикалық құбылыстар жататынына қатысты пікірталастар бар; ұсынылған мысалдарға сезімдік әсерлер, сезімдер, қалаулар және ерікті емес реакциялар жатады.

Тағы бір айырмашылық – бұл бейімді және актуалды психикалық ахуал арасындағы айырмашылық. Бейімді күй – бұл жүзеге асырылмаған қабілет. Егер адам мысықтардың мұрттары бар деп сенсе, бірақ бұл факт туралы ойламаса, бұл диспозициялық сенім болып табылады. Сенімді белсенді түрде ойлауға немесе оны басқа когнитивті үрдістерде пайдалануға қосқан кезде, ол актуалды күйге айналады, бірақ белсенді түрде қарастырылмайтын немесе қолданылмайтын кезде бұл күй жоғалады. Адамның сенімдерінің басым көпшілігі көп уақыт диспозициялық күйде болады.

Қабілеттер мен модульдер

Дәстүрлі түрде ақыл белгілі бір функцияларды орындау немесе белгілі бір үрдістерді жүзеге асыру қабілеті ретінде түсінілетін психикалық қабілеттерге бөлінді.Философия тарихындағы ықпалды бөлініс интеллект пен ерік қабілеттері арасында болды.Интеллект дүниені түсінуге, неге сену керек немесе ненің ақиқат екенін анықтауға бағытталған психикалық құбылыстарды қамтиды; ерік практикалық мәселелерге және ненің жақсы екенін анықтауға қатысты, қалау, шешім қабылдау және әрекет сияқты құбылыстарда көрініс табады. Психикалық қабілеттердің нақты саны мен сипаты дау туғызады және интеллектті түсіну және пайымдау қабілеттеріне бөлу немесе сезімдік әсерге жауапты қосымша қабілет ретінде сезімталдықты қосу сияқты неғұрлым ұсақ бөлімдер ұсынылды.

көлденең қара сызықтардың ұзындығы бірдей болғанымен, «қанаттарының» бағытына байланысты олардың ұзындығы әртүрлі болып көрінеді. Суреттің төменгі бөлігінде сызықтардың шын мәнінде бірдей екені көрсетілген.

Дәстүрлі көзқарастан айырмашылығы, соңғы тәсілдер ақылды қабілеттерге емес, психикалық модульдер тұрғысынан талдайды. Психикалық модуль - бұл белгілі бір функцияны саналы түрде немесе күш-жігерсіз белгілі бір доменде автоматты түрде орындайтын мидың туа біткен жүйесі. Қабілеттетерден айырмашылығы, психикалық модульдер тұжырымдамасы әдетте төменгі деңгейлі белгілі бір когнитивті үрдістермен шектелген неғұрлым шектеулі түсініктеме беру үшін пайдаланылады, олардың саналы ойлау сияқты жоғары деңгейлі үрдістерге қалай біріктірілгенін түсіндіруді мақсат етпейді. Көрнекі түйсінуге жауапты көптеген төмен деңгейлі когнитивті үрдістердің бұл автоматты және бейсаналық сипаты бар. сияқты көрнекі алдамшы көріністер жағдайында адам иллюзияның бар екенін түсінсе де, негізгі үрдістер жұмысын жалғастыра береді, ал иллюзия сақталады, бұл үрдістің механикалық және еріксіз сипатын көрсетеді. Психикалық модульдердің басқа мысалдары тілді өңдеуге және бет-әлпетті тануға жауапты когнитивтік үрдістерге қатысты.

Дамуы

Эволюция

Ақылдың жүйке жүйесі мен мидың дамуымен басталатын ұзақ эволюциялық тарихы бар. Бүгінгі таңда ақыл-ой тек адамдарға ғана тән емес және адам емес жануарлардың ақыл-ойының қандай да бір түрі бар екендігі жалпы қабылданғанымен, ақыл-ойдың дәл қай кезде пайда болғаны туралы консенсус жоқ. Ақыл-ой эволюциясы әдетте табиғи сұрыпталу тұрғысынан түсіндіріледі: жаңа немесе жақсартылған психикалық қабілеттерге жауап беретін тұқым қуалайтын өзгергіштік, мысалы, жақсы түйсіну немесе әлеуметтік бейімділіктер, егер олар өмір сүруге және көбеюге пайдалы болса, болашақ ұрпақтарға берілу ықтималдығы жоғары.

Бактериялар мен эукариоттық біржасушалы ағзалары секілді өмірдің ең ерте формаларында қоршаған ортаны сезіну, осы ақпаратты сақтау және оған реакция жасау қабілеттері сияқты ақпаратты өңдеудің минималды түрлері 4-3,5 миллиард жыл бұрын табылған. Жүйке жасушалары шамамен 600 миллион жыл бұрын көпжасушалы ағзалардың дамуымен ақпаратты өңдеу және тарату әдісі ретінде пайда болды. Шамамен 600-550 миллион жыл бұрын сақина тәрізді жүйке жүйесі немесе жүйке торы бар медузалар сияқты радиалды симметриялы ағзалар және денесі бар ағзалардың жүйке жүйелері орталықтандырылуымен эволюциялық тармақталу пайда болды. Шамамен 540 миллион жыл бұрын екіжақты ұйымдастырылған ағзалар тобының ішінде омыртқалылар пайда болды. Барлық омыртқалылардың, мысалы, құстар мен сүтқоректілердің, күрделі миы бар орталық жүйке жүйесі бар, ол арнайы функцияларға жауап береді, ал омыртқасыздардың, мысалы, ұлулар мен жәндіктердің, миы жоқ немесе қарапайым мидың формасы бар. Омыртқалы жануарлардың эволюциясымен олардың миы өсуге бейім болды және мидың әртүрлі аймақтарының мамандануы арта бастады. Бұл құбылыстар ми аймағының көлемі мен оның ағза үшін атқаратын қызметінің маңыздылығы арасындағы тығыз сәйкестікпен аяқ-қол құрылымдарының, сезім мүшелерінің және өмір сүру жағдайларының өзгеруімен тығыз байланысты. Шамамен 200 миллион жыл бұрын сүтқоректілер эволюциясының маңызды қадамы көптеген жоғары дәрежелі ми функцияларына жауап беретін дамуы болды.

Мидың денеге қатысты мөлшері шамамен 65 миллион жыл бұрын маймылдар сияқты приматтардың дамуымен және кейінірек шамамен 7-5 миллион жыл бұрын алғашқы пайда болуымен ұлғая түсті. Анатомиялық заманауи адамдар шамамен 300 000-200 000 жыл бұрын пайда болды. Адам интеллектіне жауап беретін эволюциялық үрдістердің әртүрлі теориялары ұсынылды. Әлеуметтік интеллект гипотезасы адам ақыл-ойының эволюциясына әлеуметтік өмірдің маңыздылығының артуы және оның эмпатиямен, білімді таратуымен және метатаныммен байланысты психикалық қабілеттерге баса назар аударуымен түрткі болды дейді. Экологиялық интеллект гипотезасына сәйкес, менталдық қабілеттердің жоғарылауының негізгі құндылығы олардың мінез-құлық икемділігі, оқу және құралдарды пайдалану сияқты үрдіс арқылы күрделі физикалық ортамен жұмыс істеудегі артықшылықтарына байланысты. Басқа ұсынылған механизмдерге энергияға бай тағаммен өзгертілген диетаның әсері және ақпаратты өңдеу жылдамдығы мен тиімділігін арттырудың жалпы пайдасы кіреді.

Жеке адамның ақылы

Тарих барысында жалпы ақыл-ойдың дамуымен қатар, адамның жеке ақыл-ойының дамуы да бар. Жеке өзгерістердің кейбірі нақты естеліктерді қалыптастыру немесе белгілі бір мінез-құлық үлгілерін алу сияқты тәжірибеден үйрену нысаны ретінде адамнан адамға өзгереді. Басқалары – ерте балалық, жасөспірімдік, есейгендік және кәрілік шақтарында барлық немесе адамдардың көпшілігі бастан өткеретін психологиялық кезеңдер ретіндегі әмбебап дамулар. Бұл дамулар интеллектуалдық, сенсомоторлық, лингвистикалық, эмоционалдық, әлеуметтік және моральдық дамуды қамтитын әртүрлі салаларды қамтиды. Кейбір факторлар туылғанға дейін ақыл-ойдың дамуына әсер етеді, мысалы, тамақтану, анасының күйзелісі және жүктілік кезінде алкоголь сияқты зиянды заттардың әсері.

Ерте балалық шақ жылдам дамуымен ерекшеленеді, өйткені нәрестелер өз денесін ерікті түрде басқаруды және негізгі деңгейде қоршаған ортамен өзара әрекеттесуді үйренеді. Әдетте шамамен бір жылдан кейін бұл жүру, таныс жүздерді тану және жеке сөздерді айту сияқты қабілеттерді қамтиды. Эмоциялық және әлеуметтік деңгейлерде олар өздерінің негізгі қамқоршыларымен байланыстарын дамытады және қуаныштан ашуға, қорқыныш пен таңдануға дейінгі эмоцияларды білдіреді.Жан Пиаженің ықпалды теориясы балалардың когнитивті дамуын төрт кезеңге бөледі. Туылғаннан бастап екі жасқа дейінгі сенсомоторлы кезең сенсорлық әсерлермен және қозғалыс әрекеттерімен байланысты, бұл кезде заттардың байқалмаған кезде де олардың бар екенін үйренумен сипатталады. Жеті жасқа дейінгі операция алдындағы кезеңде балалар таңбаларды интуитивті түрде түсіндіруге және қолдануға үйренеді. Олар он бір жылға дейін нақты операциялық кезеңде физикалық заттарға логикалық пайымдауды қолдана бастайды және бұл мүмкіндікті келесі формалды операциялық кезеңде абстрактілі идеяларға, сондай-ақ ықтималдықтар мен мүмкіндіктерге дейін кеңейтеді. Осы кезеңдегі ақыл-ойды қалыптастыратын басқа маңызды үрдістер - әлеуметтік адаптация және , алдымен алғашқы тәрбиешілер арқылы, кейінірек құрбылары мен мектеп жүйесі арқылы жүзеге асады.

Жасөспірім кезеңіндегі психологиялық өзгерістер физиологиялық өзгерістермен де, басқа әлеуметтік жағдаймен және өзгелерден жаңа күтулерімен бетпе-бет келуден де туындайды. Бұл кезеңдегі маңызды фактор тұлғалық дағдарыс түрінде болуы мүмкін «Мен» тұжырымдамасының өзгеруі болып табылады. Бұл үрдіс көбінесе ата-анадан даралық пен тәуелсіздікті дамытуға ұмтылумен қатар, сонымен бірге достарымен және құрдастарымен жақындық пен үйлесімділік іздеуді қамтиды. Бұл кезеңдегі одан әрі дамулар ойлау қабілетін жақсартуды және тұжырымды моральдық көзқарасты қалыптастыруды қамтиды.

Ересектік кезеңде ақыл да өзгереді, бірақ бұл өзгерістер соншалықты жылдам және айқын болмайды. Ерте және орта есейген кезде ойлау және мәселелерді шешу дағдылары жақсарады. Кейбір адамдар орта жастағы өтпелі кезеңді жеке тұлға туралы ішкі қақтығысты қамтитын ретінде сезінеді, көбінесе алаңдаушылықпен, өмірдегі жетістіктердің жоқтығы сезімімен және өлім туралы түсінігімен ұштасады. Ақыл-ой қабілеттері кейінгі есейген кезде төмендейді, әсіресе күрделі бейтаныс тапсырмаларды меңгеру қабілеті, кейінірек есте сақтау қабілеті де төмендей бастайды, ал адамдар өзіне көбірек үңіле бастайды және сақтыққа бейім болады.

Адами емес ақыл

Жануарлардың ақылы

Бүгінгі таңда жануарлардың ақыл-ойының қандай да бір түрі бар екені әдетте мойындалады, бірақ бұл қай жануарларға қатысты және олардың ақыл-ойы адам санасынан қалай ерекшеленетіні даулы. Ақылдың әртүрлі тұжырымдамалары бұл мәселеге әртүрлі жауаптар әкеледі; ақпаратты өңдеу қабілеті ретінде өте кең мағынада түсінгенде, ақыл-ой өмірдің барлық түрлерінде, соның ішінде жәндіктерде, өсімдіктерде және жеке жасушаларда болады; спектрдің екінші жағында көптеген немесе барлық адамнан тыс жануарларда абстрактілі рационалдылық және символдық тіл сияқты негізгі ақыл-ой қабілеттері жоқ деген идеяға негізделген оларда ақылдың бар екенін жоққа шығаратын көзқарастар бар. мәртебесі этика саласына өте маңызды, өйткені ол жануарларды емдеуге, соның ішінде тақырыбына әсер етеді.

Үзіліс көзқарастары адам емес жануарлардың ақыл-ойы адам санасынан түбегейлі ерекшеленеді және көбінесе ойлау, пайымдау және сенімдер мен тілектерге негізделген шешім қабылдау сияқты жоғары психикалық қабілеттерге нұсқайды. Бұл көзқарас адамдарды барлық басқа жануарлардан айырмашылығы «рационалды жануарлар» ретінде анықтаудың дәстүрлі ықпалды ұстанымынан көрінеді. Үздіксіздік көзқарастары, керісінше, ұқсастықтарды атап көрсетеді және адамның ақыл-ой мүмкіндіктерінің жоғарылауын түрге емес, дәреже мәселесі ретінде қарастырады. Бұл позиция үшін орталық ойлар ортақ эволюциялық шығу тегі, ми мен жүйке жүйесі деңгейіндегі органикалық ұқсастықтар және мәселелерді шешу дағдыларынан, жануарлардың қарым-қатынасынан және ауырсыну мен қуанышқа реакциялар мен көріністерден бастап байқалатын мінез-құлық болып табылады. Сана мен сезім, яғни адам емес жануарлар дүниенің субъективті тәжірибесі қаншалықты дәрежеде және азап шегуге және қуаныш сезінуге қабілетті екендігі ерекше маңызға ие.

Жасанды ақыл

Тьюринг сынағының «стандартты интерпретациясы», онда сұраушы С ойыншысына қай ойыншы – А немесе В – компьютер, қайсысы адам екенін анықтауға тапсырма беріледі. Анықтама жасау үшін сұраушы жазбаша сұрақтарға жауаптарды пайдаланумен шектеледі.

Жануарлардың ақыл-ойын бағалаудың кейбір қиындықтары жасанды ақыл-ой тақырыбынан да көрінеді, яғни жасанды интеллектті жүзеге асыратын компьютерлік жүйелерді ақыл-ойдың бір түрі ретінде қарастыру керек пе деген сұрақты қамтиды. Бұл идея ақыл-ой табиғаты туралы кейбір теорияларға, мысалы, функционализмге, сәйкес келеді және оның ой-пікірлері бойынша психикалық ұғымдар функционалдық рөлдерді сипаттайды, олар биологиялық мимен іске асады, бірақ теория жүзінде жасанды құрылғылармен де іске асырылуы мүмкін болып табылады.Тьюринг сынағы – жасанды интеллектті тексерудің дәстүрлі ықпалды процедурасы: адам екі тараппен хабарлама алмасады, олардың бірі адам, екіншісі компьютер. Қай тарап адам, қайсысы компьютер екенін сенімді анықтау мүмкін болмаса, компьютер сынақтан өтеді. Бүгінгі таңда Тьюринг сынағынан өтуі мүмкін компьютерлік бағдарламалар бар болса да, бұл әдетте ақыл-ойдың бар екенінің түпкілікті дәлелі ретінде қабылданбайды. Ақыл-ойдың кейбір аспектілері үшін компьютерлер, негізінен, қалаулар, сезімдер, саналы болмыс және ерік еркіндігі сияқты оларды жүзеге асыра алады ма, бұл даулы мәселе.

Бұл мәселе және күшті жасанды интеллект арасындағы айырмашылық арқылы жиі талқыланады. Әлсіз немесе тар жасанды интеллект белгілі бір психикалық қабілеттермен немесе функциялармен шектеледі. Ол белгілі бір тапсырмаға немесе автономды жүргізу, немесе сияқты тар тапсырмаларға назар аударады. Жасанды жалпы интеллект деп те аталатын күшті жасанды интеллект мақсаты - сана, эмоция және ақыл-ойды қоса алғанда, адамдардың барлық психикалық мүмкіндіктеріне ие толық жасанды адамды жасау. Күшті жасанды интеллект мүмкін бе, жоқ па, бұл даулы; Оған қарсы ықпалды дәлелдерге «Қытай бөлмесінің» аргументі және Хайдеггер философиясына негізделген сыны жатады.

Дереккөздер

1. Mind Encyclopædia Britannica.
2. American Psychological Association (2018i). https://dictionary.apa.org/mind APA Dictionary of Psychology. American Psychological Association.
3. Kim, Jaegwon (2011). Philosophy of Mind (3rd ed.). Westview Press. ISBN 978-0-8133-4458-4.
4. Reason.
5. Қазақтың этнографиялық категориялар, ұғымдар мен атауларының дәстүрлі жүйесі. Энциклопедия. - Алматы: DPS, 2011. - ISBN 978-601-7026-17-2
6. Pashler, Harold (2013). "Introduction". Encyclopedia of the Mind Sage. ISBN 978-1-4129-5057-2.
7. Bayne, Tim (2022). Philosophy of Mind: An Introduction. Routledge. ISBN 978-0-415-66984-9.
8. HarperCollins (2024). Definition of 'mind' Collin's Dictionary. HarperCollins.
9. Paivio, Allan (2014). Mind and Its Evolution: A Dual Coding Theoretical Approach Psychology Press. ISBN 978-1-317-71690-7.
10. Jaworski, William (2011). Philosophy of Mind: A Comprehensive Introduction (1 ed.). Wiley-Blackwell. ISBN 978-1-4443-3367-1.
11. Sharov, Alexei A. (2012). "Minimal Mind" In Swan, Liz (ed.). Origins of Mind. Springer Science & Business Media. ISBN 978-94-007-5419-5.
12. Stich, Stephen P.; Warfield, Ted A. (2008). The Blackwell Guide to Philosophy of Mind John Wiley & Sons. ISBN 978-0-470-99875-5.
13. Friedenberg, Jay; Silverman, Gordon; Spivey, Michael (2022). Cognitive Science: An Introduction to the Study of Mind (4 ed.). Sage Publications. ISBN 978-1-5443-8015-5.
14. American Psychological Association (2018j). "Psyche" APA Dictionary of Psychology. American Psychological Association.
15. HarperCollins (2022b). soul The American Heritage Dictionary. HarperCollins.
16. Merriam-Webster (2024a). "Definition of Spirit" Merriam-Webster Dictionary. Merriam-Webster.
17. Bermúdez, José Luis (2014). Cognitive Science: An Introduction to the Science of the Mind (2. ed.). Cambridge University Press. ISBN 978-1-107-05162-1.
18. HarperCollins (2022e). "Intellect" The American Heritage Dictionary. HarperCollins.
19. Bernstein, Douglas; Nash, Peggy W. (2006). Essentials of Psychology Houghton Mifflin Harcourt. ISBN 978-0-618-71312-7.
20. Uttal, William R. (2020). Neural Theories of Mind: Why the Mind-Brain Problem May Never Be Solved Psychology Press. ISBN 978-1-000-14940-1.
21. Vanderwolf, Case H. (2013). An Odyssey Through the Brain, Behavior and the Mind Springer Science & Business Media. ISBN 978-1-4757-3779-0.
22. Gross, Richard (2020). Psychology: The Science of Mind and Behaviour 8th Edition Hodder Education. ISBN 978-1-5104-6846-7.
23. Tulving, Endel (2001). "Episodic Vs. Semantic Memory" In Wilson, Robert A.; Keil, Frank C. (eds.). The MIT Encyclopedia of the Cognitive Sciences (MITECS). MIT Press. ISBN 978-0-262-73144-7.
24. Tsien, Joe Z. (2005). "Learning and Memory" In Albers, R. Wayne; Price, Donald L. (eds.). Basic Neurochemistry: Molecular, Cellular and Medical Aspects. Elsevier. ISBN 978-0-08-047207-2.
25. Ball, Linden J. (2013). "Thinking". In Pashler, Harold (ed.). Encyclopedia of the Mind, Volume 1 Sage. ISBN 978-1-4129-5057-2.
26. Nunes, Terezinha (2011). "Logical Reasoning and Learning". In Seel, Norbert M. (ed.). Encyclopedia of the Sciences of Learning Springer Science & Business Media. ISBN 978-1-4419-1427-9.
27. Rescorla, Michael (2023). The Language of Thought Hypothesis The Stanford Encyclopedia of Philosophy. Metaphysics Research Lab, Stanford University.
28. Singer, Jerome L. (2000). "Imagination". In Kazdin, Alan E. (ed.). Encyclopedia of Psychology (Volume 4). American Psychological Association [u.a.] ISBN 978-1-55798-187-5.
29. Weiner, Bernard (2000). "Motivation: An Overview". In Kazdin, Alan E. (ed.). Encyclopedia of Psychology (Volume 5). American Psychological Association [u.a.] ISBN 978-1-55798-187-5.
30. McPeek, Robert M. (2009). "Attention: Physiological" In Goldstein, E. Bruce (ed.). Encyclopedia of Perception. SAGE Publications. ISBN 978-1-4522-6615-2.
31. Davies, Martin (2001). "Consciousness" In Wilson, Robert A.; Keil, Frank C. (eds.). The MIT Encyclopedia of the Cognitive Sciences (MITECS). MIT Press. ISBN 978-0-262-73144-7.
32. Smithies, Declan (2019). The Epistemic Role of Consciousness Oxford University Press. ISBN 978-0-19-094853-5.
33. Kihlstrom, John F.; Tobias, Betsy A. (1991). "Anosognosia, Consciousness, and the Self" In Prigatano, George P.; Schacter, Daniel L. (eds.). Awareness of Deficit After Brain Injury: Clinical and Theoretical Issues. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-505941-0.
34. Gennaro, Rocco J. Consciousness Internet Encyclopedia of Philosophy.
35. Mijoia, Alain de (2005). "The Unconscious". International Dictionary of Psychoanalysis. Macmillan Reference USA. ISBN 978-0-02-865927-5.
36. Swinburne, Richard (2013). Mind, Brain, and Free Will Oxford University Press. ISBN 978-0-19-105744-1.
37. Broome, John (2021). "Reasons and Rationality". The Handbook of Rationality MIT Press. ISBN 978-0-262-36185-9.
38. Tappolet, Christine (2023). Philosophy of Emotion: A Contemporary Introduction. Routledge. ISBN 978-1-138-68743-1.
39. Schwitzgebel, Eric (2024). Belief The Stanford Encyclopedia of Philosophy. Metaphysics Research Lab, Stanford University.
40. Kenny, Anthony (1992). "5. Abilities, Faculties, Powers, and Dispositions". The Metaphysics of Mind. pp. 66–85. ISBN 978-0-19-167052-7.
41. Perler, Dominik (2015). "Introduction" The Faculties: A History. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-993527-7.
42. McLear, Colin. Kant: Philosophy of Mind Internet Encyclopedia of Philosophy.
43. Robbins, Philip (2017). Modularity of Mind The Stanford Encyclopedia of Philosophy. Metaphysics Research Lab, Stanford University.
44. Hufendiek, Rebekka; Wild, Markus (2015). "6. Faculties and Modularity" The Faculties: A History. Oxford University Press. ISBN 978-0-19-993527-7.
45. Roth, Gerhard (2013). The Long Evolution of Brains and Minds. Springer. ISBN 978-94-007-6258-9.
46. Hatfield, Gary (2013). "Introduction: The Evolution of Mind, Brain, and Culture". In Hatfield, Gary; Pittman, Holly (eds.). Evolution of Mind, Brain, and Culture. University of Pennsylvania Museum of archaeology and anthropology. ISBN 978-1-934536-49-0.
47. Erulkar, Solomon D.; Lentz, Thomas L. (2024). "Nervous System" Encyclopædia Britannica.
48. Aboitiz, F.; Montiel, J. F. (2007). Origin and Evolution of the Vertebrate Telencephalon, with Special Reference Springer Science & Business Media. ISBN 978-3-540-49761-5.
49. Reyes, Laura D.; Sherwood, Chet C. (2014). "Neuroscience and Human Brain Evolution" In Bruner, Emiliano (ed.). Human Paleoneurology. Springer. ISBN 978-3-319-08500-5.
50. Wragg-Sykes, Rebecca (2016). "Humans Evolve" Big History: Our Incredible Journey, from Big Bang to Now [Hardcover] [Oct 02, 2016] Dk. Dorling Kindersley. ISBN 978-0-241-22590-5.
51. Mandalaywala, Tara; Fleener, Christine; Maestripieri, Dario (2014). "Intelligence in Nonhuman Primates" In Goldstein, Sam; Princiotta, Dana; Naglieri, Jack A. (eds.). Handbook of Intelligence: Evolutionary Theory, Historical Perspective, and Current Concepts. Springer. ISBN 978-1-4939-1562-0.
52. Nairne, James S. (2011). Psychology (5 ed.). Cengage Learning. ISBN 978-0-8400-3310-9.
53. Yeomans, Jane; Arnold, Christopher (2013). "Child Development" Teaching, Learning and Psychology. Routledge. ISBN 978-1-135-05633-9.
54. Coall, David A.; Callan, Anna C.; Dickins, Thomas E.; Chisholm, James S. (2015). "Evolution and Prenatal Development: An Evolutionary Perspective" Handbook of Child Psychology and Developmental Science, Socioemotional Processes. John Wiley & Sons. ISBN 978-1-118-95387-7.
55. Packer, Martin J. (2017). Child Development: Understanding A Cultural Perspective Sage. ISBN 978-1-5264-1311-6.
56. Freeman, Derek (1975). "Kinship, Attachment Behaviour and the Primary Bond" In Goody, Jack (ed.). The Character of Kinship. Cambridge University Press. ISBN 978-0-521-29002-9.
57. Berman, Steven L.; Weems, Carl F.; Stickle, Timothy R. (2006). "Existential Anxiety in Adolescents: Prevalence, Structure, Association with Psychological Symptoms and Identity Development". Journal of Youth and Adolescence. 35 (3): 285–292.
58. Carruthers, Peter (2019). Human and Animal Minds: The Consciousness Questions Laid to Rest (1 ed.). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-884370-2.
59. Spradlin, W. W.; Porterfield, P. B. (2012). The Search for Certainty Springer Science & Business Media. ISBN 978-1-4612-5212-2.
60. Steiner, Gary (2014). "Cognition and Community" In Petrus, Klaus; Wild, Markus (eds.). Animal Minds & Animal Ethics: Connecting Two Separate Fields. transcript Verlag. ISBN 978-3-8394-2462-9.
61. Griffin, Donald R. (2013). Animal Minds: Beyond Cognition to Consciousness University of Chicago Press. ISBN 978-0-226-22712-2.
62. Fischer, Bob (2021). Animal Ethics: A Contemporary Introduction. Routledge. ISBN 978-1-138-48440-5.
63. Rysiew, Patrick (2012). Rationality Oxford Bibliographies.
64. Lurz, Robert. Animal Minds Internet Encyclopedia of Philosophy.
65. McClelland, Tom (2021). What is Philosophy of Mind? John Wiley & Sons. ISBN 978-1-5095-3878-2.
66. Carruthers, Peter (2004). The Nature of the Mind: An Introduction (1 ed.). Routledge. ISBN 978-0-415-29994-7.
67. Biever, Celeste (2023). "ChatGPT Broke the Turing Test — the Race Is on for New Ways to Assess AI". Nature. 619 (7971): 686–689.
68. Chen, Zhaoman (2023). "Exploration of Youth Social Work Model Driven by Artificial Intelligence" In Hung, Jason C.; Yen, Neil Y.; Chang, Jia-Wei (eds.). Frontier Computing: Theory, Technologies and Applications (FC 2022). Springer Nature. ISBN 978-981-99-1428-9.
69. Bringsjord, Selmer; Govindarajulu, Naveen Sundar (2024). Artificial Intelligence The Stanford Encyclopedia of Philosophy. Metaphysics Research Lab, Stanford University.