Озон

Озоно́ (көне грекше ὄζω — иіс шығару) – химиялық формуласы О₃ болып келетін оттегінің аллотропиялық түр өзгерісі. Түсі қою көк, өткір иісті газ,ал сұйық озон күлгін көк; балқу t – 192,7°С, қайнау t – 112°С. Суда ерігіштігі 0,394 г/л (0°С-та). Озонды 1785 жылы голландия физигі М. ван Марум ашқан. Озон тұрақсыз, өздігінен жылу бөліп, оттекке айналады. Күшті тотықтырғыш, алтын мен платинадан басқа барлық металдарды тотықтырып, кейбір органикалық және бейорганикалық қосылыстарға әсер етіп, озонидтер түзеді. Озонды иод-крахмал қағазының түсінің өзгеруі бойынша анықтайды:

O₃+ +2KІ+H₂O=І₂(көк)+O₂+2KOH.

“Кәдімгі оттек О₂ КІ-мен реакцияға түспейді. Табиғатта озон найзағай жарқылдаған кезде және кейбір органикалық заттар тотыққанда түзіледі (Озоносфера қабаты) - (O2->O3). Таза озон – күшті тотықтырғыш, микроорганизмдерді өлтіреді, сол себепті суды, ауаны , күшті тотықтырғыш болғандықтан қағаз ағартуда, т.б. қолданылады.

Озон молекуласы

Физикалық қасиеттері

• Молекулалық массасы — 47,998 м. а. б.
• 183 °C-ғы сұйықтықтың тығыздығы — 1,71 г/см³
• Қайнау температурасы — −111,9 °C.
• Балқу температурасы— −197,2 ± 0,2 °С .
• Озонның газ күйі — диамагнитті, ал сұйық күйі — әлсіз парамагнитті.

Ішкі сілтемелер

• Озоносфера
• Микроорганизм